ARCHIEF
2019
2018
2017
2016
2015
2014
2013
2012
2011
2010
2009
2008
2007
2006
2005
2003
2002
2001
2000
1999
1998
1997
« Cinekid - Sannette Naeye overNurse Jackie »
Twee kinderen stoeien giebelend onder een laken. Dan: hard gebons op de deur van hun Parijse appartement. Einde van de idylle. Zo begint, net als Tatiana de Rosnay’s internationale bestseller ‘Sarah’s Key’, een historisch melodrama waarin twee levensverhalen elkaar in het heden kruisen.
De kleine Sarah komt met haar ouders in juli 1942 terecht in het stadion Vélodrome d’Hiver, waar de Franse autoriteiten duizenden Joden onder vreselijke omstandigheden bijeenbrengen voor deportatie. Haar broertje is achtergebleven, verstopt in de de kamer waar zoëven de zon nog zo mooi naar binnen viel. In 2009 koopt een Amerikaanse journaliste (Kristin Scott Thomas) met haar Franse echtgenoot het appartement waar de Joodse familie ooit woonde. Terwijl zij zich verdiept in de beruchte historische episode, ook cruciaal in de filmklassieker ‘Monsieur Klein’, ontdekt ze hoe dicht Sarahs geschiedenis bij haar eigen leven staat.
Regisseur Paquet-Brenner springt druk heen en weer in de tijd tussen het taaie meisje en de ernstige onderzoekster, met rust en gewicht neergezet door de Britse, al decennia in Frankrijk woonachtige Scott-Thomas, die pas met het succes van ‘Il y a longtemps que je t’aime’ als Franse actrice lijkt te worden gezien. Met de acteurs zit het wel goed. Maar co-scenarist Paquet-Brenner maakt van de boekverfilming zo’n luchtdichte constructie dat je als kijker weinig ruimte voor reflectie is gegund. Hamert hij op het belang van overlevering? Op de vraag: wat zou ik hebben gedaan?
Geen tijd voor bespiegelingen, want alle losse draadjes van twee maal drie generaties moeten voor het einde strak naar elkaar toe worden geknoopt. Zo laat de film je niet zozeer geïnspireerd over onze individuele rol in de geschiedenis, maar eerder wat amechtig achter.
Haar naam was Sarah / Elle s’appelait Sarah
Regie: Gilles Paquet-Brenner
Met: Kristin Scott-Thomas, Mélusine Mayance, Frédéric Pierrot, Niels Arestrup
© RdL
Trouw
28 oktober 2010
HAAR NAAM WAS SARAH
28
okt
2010
De kleine Sarah komt met haar ouders in juli 1942 terecht in het stadion Vélodrome d’Hiver, waar de Franse autoriteiten duizenden Joden onder vreselijke omstandigheden bijeenbrengen voor deportatie. Haar broertje is achtergebleven, verstopt in de de kamer waar zoëven de zon nog zo mooi naar binnen viel. In 2009 koopt een Amerikaanse journaliste (Kristin Scott Thomas) met haar Franse echtgenoot het appartement waar de Joodse familie ooit woonde. Terwijl zij zich verdiept in de beruchte historische episode, ook cruciaal in de filmklassieker ‘Monsieur Klein’, ontdekt ze hoe dicht Sarahs geschiedenis bij haar eigen leven staat.
Regisseur Paquet-Brenner springt druk heen en weer in de tijd tussen het taaie meisje en de ernstige onderzoekster, met rust en gewicht neergezet door de Britse, al decennia in Frankrijk woonachtige Scott-Thomas, die pas met het succes van ‘Il y a longtemps que je t’aime’ als Franse actrice lijkt te worden gezien. Met de acteurs zit het wel goed. Maar co-scenarist Paquet-Brenner maakt van de boekverfilming zo’n luchtdichte constructie dat je als kijker weinig ruimte voor reflectie is gegund. Hamert hij op het belang van overlevering? Op de vraag: wat zou ik hebben gedaan?
Geen tijd voor bespiegelingen, want alle losse draadjes van twee maal drie generaties moeten voor het einde strak naar elkaar toe worden geknoopt. Zo laat de film je niet zozeer geïnspireerd over onze individuele rol in de geschiedenis, maar eerder wat amechtig achter.
Haar naam was Sarah / Elle s’appelait Sarah
Regie: Gilles Paquet-Brenner
Met: Kristin Scott-Thomas, Mélusine Mayance, Frédéric Pierrot, Niels Arestrup
© RdL
Trouw
28 oktober 2010