ARCHIEF
2019
2018
2017
2016
2015
2014
2013
2012
2011
2010
2009
2008
2007
2006
2005
2003
2002
2001
2000
1999
1998
1997
« UnspokenState of Play »
Het raam (la ventana) geeft de oude Antonio tenminste nog een besef van een buitenwereld. Dat raam laat uitbundige zonnestralen binnen - dat wil zeggen, als zijn verzorgsters van de luiken kunnen afblijven. Het laat ook geluiden binnen van vogels, ruisende bomen, wuivend gras. Verder is het maar stil in het leven van de bedlegerige man. De klok tikt. Pillen naast zijn bed. Zijn lichaam vast aan een infuus.
![[19-06-09] la_ventana.jpg](/blogfotoos/la_ventana.jpg)
In heldere close-ups schetst de Argentijnse filmmaker Carlos Sorin (‘Historias Mínimas’, ‘Bombón: El Perro’) het begin van een dag uit het leven van een man die zich heeft teruggetrokken in jeugdherinneringen en mijmeringen. Toch belooft vandaag anders dan gisteren te worden: Antonio’s zoon komt. Als concertpianist fysiek ver weg, maar misschien is de emotionele kloof tussen vader en zoon nog wel groter. Die gebeurtenis veroorzaakt een opleving die schrijver-regisseur Sorin in warme kleuren vastlegt. Antonio (gespeeld door de Uruguayaanse scenarist Antonio Larreta, ‘Juana la Loca’) roept om een jasje en oude champagne uit de kelder, en babbelt met de pianostemmer die het huisinstrument voor de gast bespeelbaar maakt.
Met een zachtmoedige, nieuwsgierige blik die doet denken aan die van de Georgisch-Franse Otar Iosseliani (minus diens fijne ironie), bekijkt Sorin hoe deze onalledaagsheid voor lichte![[19-06-09] la_ventana_2.jpg](/blogfotoos/la_ventana_2.jpg)
hektiek zorgt in de ver afgelegen pastelroze hacienda. Toch kiest de maker geen duidelijke toon in de lieflijke beelden van een piekharige man die plots de energie herwint om door velden vol wuivende gele bloemetjes te schuifelen: de film zwalkt wat ongemakkelijk heen en weer tussen humor en melancholie.
Maar mooi is het wel, het besef ’s avonds laat dat voor Antonio het uitkijken naar deze dag misschien wel belangrijker is geweest dan de komst van de zoon zelf.
La Ventana
Regie: Carlos Sorin
Met Antonio Larreta, Maria del Carmen Jimenez, Emilse Roldá
© RdL
Trouw
18 juni 2009
LA VENTANA
18
jun
2009
In heldere close-ups schetst de Argentijnse filmmaker Carlos Sorin (‘Historias Mínimas’, ‘Bombón: El Perro’) het begin van een dag uit het leven van een man die zich heeft teruggetrokken in jeugdherinneringen en mijmeringen. Toch belooft vandaag anders dan gisteren te worden: Antonio’s zoon komt. Als concertpianist fysiek ver weg, maar misschien is de emotionele kloof tussen vader en zoon nog wel groter. Die gebeurtenis veroorzaakt een opleving die schrijver-regisseur Sorin in warme kleuren vastlegt. Antonio (gespeeld door de Uruguayaanse scenarist Antonio Larreta, ‘Juana la Loca’) roept om een jasje en oude champagne uit de kelder, en babbelt met de pianostemmer die het huisinstrument voor de gast bespeelbaar maakt. Met een zachtmoedige, nieuwsgierige blik die doet denken aan die van de Georgisch-Franse Otar Iosseliani (minus diens fijne ironie), bekijkt Sorin hoe deze onalledaagsheid voor lichte
hektiek zorgt in de ver afgelegen pastelroze hacienda. Toch kiest de maker geen duidelijke toon in de lieflijke beelden van een piekharige man die plots de energie herwint om door velden vol wuivende gele bloemetjes te schuifelen: de film zwalkt wat ongemakkelijk heen en weer tussen humor en melancholie. Maar mooi is het wel, het besef ’s avonds laat dat voor Antonio het uitkijken naar deze dag misschien wel belangrijker is geweest dan de komst van de zoon zelf.
La Ventana
Regie: Carlos Sorin
Met Antonio Larreta, Maria del Carmen Jimenez, Emilse Roldá
© RdL
Trouw
18 juni 2009