ARCHIEF
2019
2018
2017
2016
2015
2014
2013
2012
2011
2010
2009
2008
2007
2006
2005
2003
2002
2001
2000
1999
1998
1997
« TranssiberianTraitor »
Het blauwgeschilderde huisje van Odd Horten steekt mooi af tegen de rode treinen die voortdurend langsrijden. Machinist Horten (Bård Owe) is al veertig jaar in dienst van de Noorse treinmaatschappij, zijn toewijding blijkt wel uit het feit dat hij pal aan de rails woont. In die treingekte staat hij niet alleen: tijdens een feestje met collega’s speelt men de quiz ‘welk type locomotief hoor je nu?’ en gaan alle aanwezigen staan voor een plechtig tjoeke tjoeke-ritueel met veel armgezwaai. De fuif ![[19-02-09] ohorten.jpg](/blogfotoos/ohorten.jpg)
is voor Hortens afscheid, hij moet met pensioen. Hij lijkt er geen barst zin in te hebben.
Mannen die decennia op routine hebben geleefd en dan ineens alle vrijheid van de wereld krijgen, ze hebben vaker filmmakers geïnspireerd. In ‘About Schmidt’ stapte Jack Nicholson in een fikse camper om nou eindelijk eens zijn eigen land te doorkruisen. In ‘Schultze gets the Blues’ leerde een (Oost)Duitse mijnwerker, vilten hoedje vast op het hoofd, na een levenslang dienstverband in het Amerikaanse Zuiden jambalaya maken en de blues spelen op zijn accordeon.
Net als die films is ‘O’Horten’ een melancholisch, licht ironisch, warm portret van een man die zijn draai moet zien te vinden in een nieuwe levensfase. Met een mildheid die je vaker aantreft in Scandinavisch drama stelt de Noorse regisseur Bent Hamer (‘Kitchen Stories’, ‘Factotum’) zijn titelpersonage bloot aan ervaringen die zijn blik op de wereld verbreden. Horten raakt verzeild in de kamer van een jongetje dat niet kan slapen, belandt na sluitingstijd in een zwembad met twee naakte, kirrende vrouwen en stiefelt een nacht op roodgehakte laarsjes door de stad. Het zijn aardig bedachte momenten, waar Horten gek genoeg nogal stoïcijns onder blijft. Achteraf betwijfel je toch of hij nu een geïnspireerde, bloeiende oude dag tegemoet gaat.
O’Horten
Regie: Bent Hamer
Met Bård Owe, Ghita Nørby, Espen Skjønberg
©RdL
Trouw
19 februari 2009
O'HORTEN
19
feb
2009
is voor Hortens afscheid, hij moet met pensioen. Hij lijkt er geen barst zin in te hebben. Mannen die decennia op routine hebben geleefd en dan ineens alle vrijheid van de wereld krijgen, ze hebben vaker filmmakers geïnspireerd. In ‘About Schmidt’ stapte Jack Nicholson in een fikse camper om nou eindelijk eens zijn eigen land te doorkruisen. In ‘Schultze gets the Blues’ leerde een (Oost)Duitse mijnwerker, vilten hoedje vast op het hoofd, na een levenslang dienstverband in het Amerikaanse Zuiden jambalaya maken en de blues spelen op zijn accordeon.
Net als die films is ‘O’Horten’ een melancholisch, licht ironisch, warm portret van een man die zijn draai moet zien te vinden in een nieuwe levensfase. Met een mildheid die je vaker aantreft in Scandinavisch drama stelt de Noorse regisseur Bent Hamer (‘Kitchen Stories’, ‘Factotum’) zijn titelpersonage bloot aan ervaringen die zijn blik op de wereld verbreden. Horten raakt verzeild in de kamer van een jongetje dat niet kan slapen, belandt na sluitingstijd in een zwembad met twee naakte, kirrende vrouwen en stiefelt een nacht op roodgehakte laarsjes door de stad. Het zijn aardig bedachte momenten, waar Horten gek genoeg nogal stoïcijns onder blijft. Achteraf betwijfel je toch of hij nu een geïnspireerde, bloeiende oude dag tegemoet gaat.
O’Horten
Regie: Bent Hamer
Met Bård Owe, Ghita Nørby, Espen Skjønberg
©RdL
Trouw
19 februari 2009