ARCHIEF
2019
2018
2017
2016
2015
2014
2013
2012
2011
2010
2009
2008
2007
2006
2005
2003
2002
2001
2000
1999
1998
1997
« Tropic ThunderGoud - Niek Koppen over »
De idealistische groenteteler Ruurd Walrecht spande zich jarenlang in voor het behoud van oude groentegewassen. Hij kreeg geen erkenning voor het belang van ‘oergroenten’ voor de voedselindustrie en vertrok uiteindelijk diep teleurgesteld naar Zweden. In de documentaire ‘Eeuwige Moes’ volgt Catherine van Campen zijn eveneens gedreven, maar vertwijfeld achtergebleven collega’s .
In de film horen we Ruurd Walrechts stem, maar we zien hem niet. Waarom niet?
Aanvankelijk wilde hij helemaal niet meedoen of praten over wat volgens hem is mislukt. Vervolgens dacht ik, misschien maakt het hem wel mythischer en groter als ie buiten beeld blijft. Toch ben ik naar Zweden gegaan om hem te spreken. Het leuke is dat mensen nu heel verschillende voorstellingen van hem maken.
Het bewustzijn van ons dagelijks eten groeit. Recente documentaires als ‘We Feed the World’ en ‘Our Daily Bread’ gaven al een ontluisterend kijkje in de westerse voedselproduktie. Waarom vond Walrecht zo weinig gehoor?
Blijkbaar spreekt het weinig tot de verbeelding. Mensen maken zich druk over uitstervende dieren en verdwijnende architectuur, maar groenten…Ik ben naar Ruurds Oerakker gegaan en ik moet eerlijk zeggen dat noch de mensen daar, noch Ruurd zelf goed kunnen uitleggen welke kostbare juwelen dreigen te verdwijnen. Daarom heb ik in mijn film allerlei groenten op hun mooist laten zien. Ik merk dat mensen er ontroerd of verontrust op reageren.
De achterblijvers lijken wel Ruurds discipelen, er vallen bijbelse termen als ‘groene ark van Noach’. Beschouw je Walrecht als een ziener?
De mensen om hem heen zien hoe bijzonder Ruurds werk is. Hij kweekte groenten en verdedelde zaad. Dat is heel moeilijk werk, hij is een van de laatsten met zo’n grote collectie. Ik hoop en denk wel dat het belang daarvan in de toekomst wordt erkend.
In de film verwerk je fraai gestileerde close-ups van groenten, alsof je ze voor het eerst echt zíet. Ben je anders tegen groenten gaan aankijken?
Ik ben me meer bewust geworden van alledaagse schoonheid waar je aan voorbij gaat, ja. Ik heb zoveel mooie kruidenplanten gezien! Het was bizar om ook in industriële kassen te filmen waar je geen mens ziet. Zelfs zaadjes worden automatisch in de grond gedrukt, surrealistisch gewoon. Zeker tegenover een man die met enorme liefde met zaden in de weer is en tegen zijn planten praat.
Waar haal je zelf je groenten?
Nou, die kocht ik altijd al bij de natuurwinkel, daar is niks in veranderd. Maar tijdens de filmproduktie ben ik ook wel ‘ns bij McDonald’s beland hoor. Ik ben niet zo streng.
‘Eeuwige Moes’ is te zien tijdens het Nederlands Film Festival, www.filmfestival.nl
©RdL
Trouw
26 september 2008
CATHERINE VAN CAMPEN OVER EEUWIGE MOES
26
sep
2008
In de film horen we Ruurd Walrechts stem, maar we zien hem niet. Waarom niet?
Aanvankelijk wilde hij helemaal niet meedoen of praten over wat volgens hem is mislukt. Vervolgens dacht ik, misschien maakt het hem wel mythischer en groter als ie buiten beeld blijft. Toch ben ik naar Zweden gegaan om hem te spreken. Het leuke is dat mensen nu heel verschillende voorstellingen van hem maken.
Het bewustzijn van ons dagelijks eten groeit. Recente documentaires als ‘We Feed the World’ en ‘Our Daily Bread’ gaven al een ontluisterend kijkje in de westerse voedselproduktie. Waarom vond Walrecht zo weinig gehoor?
Blijkbaar spreekt het weinig tot de verbeelding. Mensen maken zich druk over uitstervende dieren en verdwijnende architectuur, maar groenten…Ik ben naar Ruurds Oerakker gegaan en ik moet eerlijk zeggen dat noch de mensen daar, noch Ruurd zelf goed kunnen uitleggen welke kostbare juwelen dreigen te verdwijnen. Daarom heb ik in mijn film allerlei groenten op hun mooist laten zien. Ik merk dat mensen er ontroerd of verontrust op reageren.
De achterblijvers lijken wel Ruurds discipelen, er vallen bijbelse termen als ‘groene ark van Noach’. Beschouw je Walrecht als een ziener?
De mensen om hem heen zien hoe bijzonder Ruurds werk is. Hij kweekte groenten en verdedelde zaad. Dat is heel moeilijk werk, hij is een van de laatsten met zo’n grote collectie. Ik hoop en denk wel dat het belang daarvan in de toekomst wordt erkend.
In de film verwerk je fraai gestileerde close-ups van groenten, alsof je ze voor het eerst echt zíet. Ben je anders tegen groenten gaan aankijken?
Ik ben me meer bewust geworden van alledaagse schoonheid waar je aan voorbij gaat, ja. Ik heb zoveel mooie kruidenplanten gezien! Het was bizar om ook in industriële kassen te filmen waar je geen mens ziet. Zelfs zaadjes worden automatisch in de grond gedrukt, surrealistisch gewoon. Zeker tegenover een man die met enorme liefde met zaden in de weer is en tegen zijn planten praat.
Waar haal je zelf je groenten?
Nou, die kocht ik altijd al bij de natuurwinkel, daar is niks in veranderd. Maar tijdens de filmproduktie ben ik ook wel ‘ns bij McDonald’s beland hoor. Ik ben niet zo streng.
‘Eeuwige Moes’ is te zien tijdens het Nederlands Film Festival, www.filmfestival.nl
©RdL
Trouw
26 september 2008